صفحه اصلی

نظام علمی و دانشگاهی بنا به سرشت خود مرزناپذیر است. علم در عین حال که محلی است، جهانی هم هست. از محدوده های جغرافیایی فراتر می رود و ثروت مشترک همۀ بشریت است. تنها از طریق گفتگوی میان فرهنگ‌های متنوع است که می‌توان به جهانی عادلانه، چند فرهنگی و سرشار از گونه گونی، خلاقیت، صلح، همزیستی و هم افزایی در جهت بهبود شرایط بشری امید بست و دانشگاه از جملۀ مؤثرترین نهادها برای برقراری این گفتگو وکنش ارتباطی است. بند ششم سياست‌هاي كلي علم و فناوري بر گسترش همكاري و تعامل فعال، سازنده و الهام‌ بخش در حوزه ی علم و فناوري با ساير كشورها و مراكز علمي و فني معتبر منطقه‌اي و جهاني به ويژه جهان اسلام همراه با تحكيم استقلال كشور تصریح دارد. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نیز بر همین مبنا یکی از برنامه‌های محوری خود را بین‌المللی شدن آموزش عالی و دانشگاه‌ها قرار داده است. بین‌المللی شدن آموزش عالی روند ی درجهت درهم تنیدن كاركردهاي آموزشی، پژوهشی، خدمات تخصصی و دیگر کارکردهای دانشگاهی در سطوح محلی، ملی، منطقه‌ای و جهانی است. آینده پژوهی علم شناخت و آماده بودن برای وقایع و تغییرات آینده است و از آنجا که علم یکی از مولفه های اساسی ساختن آینده به شمار می رود، آینده پژوهی آموزش عالی به معنای برنامه ریزی حرکت علمی کشور و هدایت آن به سمت ایفای نقش هرچه بیشتر در توسعه کشور از نظر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و علمی است. با این چشم انداز است که « اولین همایش ملی آینده پژوهی آموزش عالی ایران: چشم اندازهای بین المللی شدن دانشگاهها و چالش های آن» فرصتی برای محققان، صاحبنظران ، دانشگاهیان، مدیران وسیاستگذاران فراهم می آورد تا به امید حق افق های تازه ای در مسیر بین المللی شدن دانشگاه های ایرانی گشوده بشود.